تحلیل تکنیکال و تاریخچه آن

هرچند درباره تاریخچه دقیق پیدایش تحلیل تکنیکال اتفاق­نظر وجود ندارد، اما اولین قواعد مکتوب تحلیل تکنیکال به قرم هجدهم میلادی در ژاپن بازمی­گردد که در بازار خرید و فروش برنج توسط شخصی به­نام «سوکیو هونما» نوشته شده است.

برخی نیز اعتقاد دارند که تحلیل تکنیکال حتی زودتر از قرن هجدهم و در قرون وسطی در اروپا استفاده می­شده است و نمودار نیز برای اولین­بار جدود سال 1879 میلادی به­کار گرفته شد. چارلز داو (1851-1902) را باید آغازگر تحلیل تکنیکال «مدرن» دانست. او را که درابتدا یک روزنامه­نگار بود، به­عنوان «پدر علم تکنیکال» میشناسد.

در سال 1882 داو به همراه ادوارد جونز و چارلز برگس تِرسو شرکت داو-جونز را تأسیس کردند که دفتر آن نزدیک درب ورودی ساختمان بورس نیویورک بود. شرکت داو-جونز بولتن­هایی تهیه می­کرد و آن را بین مشتریان توزیع می­نمود. در سوی جولای 1884، داو اولین نسخه شاخص سهام را منتشر کرد که بر مبنای میانگین وزنی قیمت سهام محاسبه می­شد. انگیزه و رویای اصلی داو این بود که از این شاخص­ها برای پیش­بینی اقتصاد استفاده کند. تلاش­های وی منجر به مجموعه­ای از نظریه­ها شد که به «نظریه داو» شهرت پیدا کردند.

با ثبت قیمت­ها و محاسبه میانگین­ها، تحلیلگران متوجه شدند که قیمت معاملات با الگوهای خاصی تکرار می-شود. اصطلاحاتی مانند سقف و کف دوقلو برای نام­گذاری الگوها، اولین­بار توسط چارلز داو و سپس پیروانش مانند ویلیام همیلتون، نلسون، رابرت رِی­یا در دهه 1920میلادی استفاده شد.

با ثبت قیمت­ها و محاسبه میانگین­ها، تحلیلگران متوجه شدند که قیمت معاملات با الگوهای خاصی تکرار می­شود. اصطلاحاتی مانند سقف و کف دوقلوبرای نام­گذاری الگوها، اولین­بار توسط چارلز داو و سپس پیروانش مانند ویلیان همیلتون، نلسوم، رابرت رِی­یا در دهه 1920 میلادی استفاده شد.

ریچارد وایکاف در دهه 1920 خبرنامه­ای در مورد تحلیل تکنیکال منتشر کرد که به­صورت پستی برای بیش از دویست هزار مشترک ارسال می­شد. وی سرانجام در سال 1931، دوره مکاتبه­ای «آموزش سرمایه­گذاری و معاملات مبتنی بر نظریه­های تحلیل تکنیکال» را برگزار کرد. ریچارد شابِیکر، سردبیر مجله فوربس و نیویورک تایمز در دهه­ی 1930، به بررسی الگوهای موجود در سهام پرداخت و احتمالاً اولین کسی است که از واژگانی چون مثلث، پرچم، سر و شانه و غیره برای توصیف نمودارها استفاده کرده است.

در سال 1948 رابرت ادوارد (داماد شابِیکر) و جان مگیف اولین نسخه از کتاب «تحلیل تکنیکال روند سهام» را منتشر کردند که در آن الگوهای تکنیکال موجود در نمودار قیمت سهام مورد بررسی قرار گرفته بود. این کتاب به «کتاب مقدس تحلیل تکنیکال» شهرت یافت که تا سال 2009 به چاپ نهم نیز رسید.

در دهه 1950 میلادی، تحلیل­گران تکنیکال کم­کم به ابزارهای پیچیده ریاضی روی آوردند و تنها به نمودارها بسنده نکردند. نتیجه چنین گرایشی منجر به خلق اندیکاتورهایی مانند میانگین­های متحرک و سایر ابزارها و مفاهیم نوین شد. از افراد سرشناس این دوره می­توان به کِنِث وارد، تابِل، کوپاک، واردِن، گارفیلد درو و جورج لیندسی اشاره کرد. پیدایش کندل­استیک ژاپنی به اواسط قرن هجدهم میلادی برمی­گردد اما تا مدت­ها بازارهای مالی در غرب هیچ اطلاعی از وجود آن نداشتند. در اواخر دهه 1980، استیو نیسون نمودارهای کندل­استیک را به تحلیل­گران تکنیکال در آمریکا معرفی کرد. از آن پس نمودارهایی مانند کاگی، کِیس، رنکو و غیره به متدهای تصویری تحلیل تکنیکال اضافه شدند.